O gece bir haftadır ilk olarak Claude Stevens, Lily’yi gezdirmeye gelmedi; Lily pek üzüldü, pek merak etti. Giyinmiş, hazırlanmıştı, saat dokuza kadar bekledi Claude’u, sonra gelmeyeceğini anlayınca arka verandaya çıkıp salıncaklı sandalyelerden birine oturdu. Uzun bir zaman hiç konuşmadı, düşündü durdu, son derece üzgündü; Jethro sandalyesini ona yaklaştırıp niye bu kadar üzgün olduğunu sordu. Bunun üzerine kız hüngür hüngür ağlamaya başladı. Biraz sonra da Jethro’ya dönerek Claude’un söz verdiği halde gelmediğini, bir kazaya uğramış olabileceğini söyledi.
   Jethro kızın ağlaması geçene kadar bekledi, sonra sandalyesini onun sandalyesine yanaştırdı. Adamın kendisine iyice sokulduğunu gören Lily bayağı korkmuştu.
   “Ne yapıyorsunuz, Jethro Amca?”
   “Sana ne zamandır söylemek istediğim bir şey var, Lily. Ben hiç evlenmedim, daha fazla gecikmeden artık evlensem diye düşünüyorum. Hani öyle ince eleyip sık dokuyacak da değilim. İyi bir kadın olsun, yeter. Benim dayanamayacağım tek şey geçimsizliktir, bütün gün kafamı şişirecek bir kadına bağlanmak işime gelmez. Her şeyi göze alır kaçarım öyle birine düşersem.”
   “Evlenmeyi düşündüğünüz bir kimse var mı, Jethro Amca?”
   “Elbette var, Lily.”
   “Kim?.. Annem mi?”
   “Hayır,” dedi adam bir acele. “Hayır, o değil. Aklımın ucundan bile geçirmedim onu. Hem Molly ile ben pek birbirimize uyabileceğe benzemiyoruz. Doğrusunu söylemek gerekirse benim gözüm çok daha genç birinde.”
   “Kimde, Jethro Amca?”
   “Evet, ben de onu söyleyecektim,” dedi adam. “Ben de tam onu söylemeye hazırlanıyordum. Gerçi ben biraz yaşlı görünüyorum, ama bunun pek bir önemi yok. Zamanı gelince demir gibi olurum, kimse duramaz önümde. Kendimi övmeyi sevmem hiç, gene de şu kadarını söyleyeyim, sana eşsiz bir koca olurum, Lily.”
   “Bana mı!” dedi kız; şaşkınlıktan soluğu kesilmişti. “Ah, Jethro Amca, şaka ediyorsunuz!” Adam onu sertçe yakaladı. “Hayır, şaka etmiyorum, Lily! Şaka etmiyorum. Hiç şaka yok bu sözümde.”
   Lily güldü. “Jethro Amca, sizin yaşınız benim yaşımın üç katı. Gülünç bir şey değil mi bu? Siz yaşça kendinize uygun, annem gibi bir kadın almalısınız. On yedisine yeni basmış bir kızla evlenmeye kalkarsanız herkes kahkahalarla güler.”
   (...)
   Lily ondan kurtulmak için bütün gücünü harcıyordu, ama adam gittikçe daha sıkı sarılıyordu kıza; sert sakalları kızın yumuşak derisine batıyordu.
   “Ne olur yapmayın, Jethro Amca,” diye yalvardı Lily. “Canımı acıtıyorsunuz!”
   “Evleneceğiz, değil mi, Lily?”
   “Ben evlenemem sizinle, Jethro Amca.”
   “Neden?” dedi adam. “Sana göre değil miyim ben?”
   (...)
   “Ne olur vazgeçin, Jethro Amca. Annem duyarsa ne yapar biliyorsunuz.”
   “Nerden duyacak!” Kızın elbisesini sıyırdı. “Annen beni ilgilendirmez. Ben sadece seni düşünüyorum şu anda.” Adam kollarını sıktıkça Lily’nin canı yanıyor, gözleri yaşlarla doluyordu. “Coşturdun beni iyice, Lily, istediğimi yapmadan bir yere gidemezsin.”
   “Başka birini bulun kendinize, Jethro Amca.”
   “Başkasını arayacak halde değilim ben şimdi.”
   “Yapmayın, Jethro Amca! Ne olur bir başkasını bulun, bırakın beni!”
   (...)

Devamı