Bu kitapta 1962-1971 yılları arasında çeşitli dergilerde, gazetelerde yayımlanan tiyatro ile ilgili yazılarım yer alıyor. Önceleri daha uzun tutulurken, gittikçe kısalıp küçük izlenimler biçimini almış eleştiri yazıları. Birkaçı da tiyatroyu konu alan denemecikler.
   Tiyatronun insanlar, dolayısıyla toplumlar üzerindeki olumlu etkilerini kitaplarda okumuş, Muhsin Ertuğrul’un bu sanatı savunuşundaki aşırılığın şaşkınlığını yaşamış, Ismayıl Hakkı Baltacıoğlu’nun yıllar önce Altunizade mahallesindeki gençlerle yaptığı doğaçlama çalışmalarının coşkulu öykülerini dinlemiştim. Ama tiyatro olayında yer almanın, oyunculuk, yönetmenlik, dekorculuk, müzikçilik, perdecilik, izleyicilik, her yönüyle, ne kadar önemli bir arınmadan geçmek olduğunu Altınyurt Kulübü’ndeki amatör tiyatro etkinliklerini izlerken elle tutulurcasına gördüm.
   Bu spor kulübünde bir araya gelen semt gençleri, aileleriyle birlikte, tiyatronun her türlüsüne el atarak nerdeyse bir deney sahnesi yarattılar. De Yayınevi’nin çok sevilen Kısa Oyunlar Dizisi o etkinlikler için çevrilen yapıtlarla başladı. Ayrıca, başta Genç Oyuncular olmak üzere, bazı amatör topluluklar, izleyen yıllarda büyük üne eren, bir çırpıda sayılamayacak kadar çok sayıda yetenekli oyuncu, Altınyurt Kulübü’nün küçük salonunda çalışmalar yapıp oyunlar oynadılar.
   Yaşlısı genciyle bütün kulüp üyelerinin katıldığı doğaçlama denemelerini ise, İstanbul’un tiyatroseverlerini yıllarca Altunizade’ye taşıyan, Ramazan Eğlenceleri diye adlandırılan, unutulmaz kanto gösterileri izledi.
   Bu arada, ilk olarak Trenton ile Camden’e Mutlu Yolculuk’ta sahneye çıkan iki Altınyurt’lu genç, Feyha Güven ile Güzin Sokollu oyunculuğu uğraş olarak seçtiler.
   De Yayınevi’ni yönetirken, “Her Yer Tiyatrodur” kampanyasını başlatırken kafam hep Altınyurt’taki deneyimlerin izlenimleriyle doluydu.
   Tiyatroya duyduğum sevgide gençlik tiyatrolarının, amatör tiyatroların her zaman ayrı bir yeri olduğunu söylemeliyim.

(ss. 7-8)

Devamı