Bu kitabın ilk doksan sayfasında, 1953-1995 yılları arasında yazdığım, yirmi bir yazı yer alıyor :
   Garip’i kitap olarak anlatan, iki basımını karşılaştıran betimlemeler; Serbest Nazım akımı ile Garip akımının benzeyen, benzemeyen yanlarını ele alan araştırmalar; Destan Gibi’yle, Edebiyat Dünyamız’la, Bütün Şiirleri’yle ilgili tartışmalar; olayların getirdiği değinmeler diye bölümlenebilecek yirmi bir yazı...
   Sonraki altmış sayfada ise, 2000 yılının temmuz, ağustos aylarında, bu kitap için yazdığım, daha önce hiçbir yerde yayımlanmamış beş yeni yazı yer alıyor :
   “Orhan Veli’de ‘Haiku’ Edası”; “Orhan Veli’nin Şiir Çevirileri”; “Orhan Veli’de Bıçkın Edası”; “Orhan Veli’de Halk Şiiri Edası”; “Orhan Veli’nin Başyapıtı”...

   Garip şiirinin çıkış noktasını Batı’nın Gerçeküstücü şairlerinde aramanın yanlış olduğunu, Orhan Veli tekrar tekrar belirtmiş, Garip’in başına koyduğu “Garip” adlı önsözüne eklediği bir notla üstüne basarak açıklamıştır.
   Gene de Garip’teki şiirlerin aykırı Fransız şiirlerinden esinlenilerek yazıldığı görüşü günümüzde bile geçerlidir.
   Kimileri bu akımı, Gerçeküstücü şairlerin uyguladıkları teknikleri doğru dürüst bilmeden, salt ürünlere bakarak yapılmış bir öykünme diye değerlendirirler.
   Oysa Orhan Veli Batı’da Doğu şiiriyle karşılaşmış, özellikle de Japonların “haiku” geleneğinden etkilenmişti.
   Ki-Ka-Ku’nun “haiku”larını çevirip “Varlık”ta yayımladığı, kendisinin de kurallara uygun iki “haiku” yazdığı biliniyor.
   Bu arada çeviri zorluklarıyla biçimsel kurallara uyamamanın “haiku”ların asıl etkileyici yanı olan “eda”sından pek bir şey kaybettirmediğini görmenin, Orhan Veli’nin serbest bir “haiku” anlayışına yönelmesine olanak sağladığı düşünülebilir.
   Üç, dört, beş, giderek daha fazla dizelere yaymayı denemiştir “haiku” söyleyiş edasını.
   ;Garip’te gittikçe uzaklaşarak bu edanın izleri hep görülür.
   Sonraki yıllarda ise Orhan Veli başka söyleyiş edalarını da kullanarak, çeşitlemeler yaparak şiirini çok renklendirmiştir.

(ss. 7-8)

Devamı